آیا عدم توانایی کنترل خشم و عصبانیت نیاز به درمان دارویی دارد؟ با عرض سلام و وقت بخیر. اینکه نیاز به درمان دارویی (نیز) باشد و یا اینکه با جلسات رواندرمانی کنترل بالاتری پیدا خواهید کرد؛ موضوعی است که در فرآیند درمان مشخص خواهد شد. همین که نسبت به صدمه ای که ناآگاه به کودک دلبند خود میزنید؛ بینش دارید و در جستجوی کمک برآمده اید؛ نشانه بسیار مثبتی است. برای کنترل تکانه تکنیکهایی با ماهیتهای متفاوتی وجود دارد؛ لیکن توجه داشته باشید که خشم به عنوان یک هیجان ثانویه معمولا پاسخی به ناکامی های پی در پی محیطی است که می بایست به عنوان علت زمینه ای آشکار و برطرف گردند. در کنار مراجعه به متخصص میتوانید جزوه بسیار کوتاه مدیریت خشم تالیف مرکز مشاوره جهاد دانشگاهی را نیز در لینک زیر مطالعه بفرمایید : https://moshaver.sharif.ir/moshaver/m.sharif/moshaver%20sharif%2026.pdf. ابتدا بسیارمتاسفم که کودک 4 ساله را تنبیه می کنید. مشخص است نیازهای کودکتان نادیده گرفته شده است . مشکلات محیط کار و ترکیب آن با مسائل خانواده تاب و تحمل شما را کاهش داده است. فاکتورهای محیطی شما می بایست مورد بررسی قرار گیرد. کودک 4 ساله شما نیاز به گوش دادن دارد، دانشجوی شما نیست که با او بحث و جدل دارید . نیاز است روشهای تربیتی شما مورد بررسی قرار گیرد. Tranquilizers برای کنترل خشم استفاده میشوند که در اصل برای سایکوتیک ها هستند در ابتدا شما نیاز به جلسات رواندرمانی و مشاوره دارید. به روانشناس مراجعه کنید. چند راهنمایی که با یک کودک لجباز انجام دهید: • با آنها ارتباط برقرار کنید، مجبورشان نکنید • چندین گزینه برای انتخاب جلوی آنها بگذارید • خودتان درآن مواقع آرام باشید • به کودک احترام بگذارید • گفتگویی که به راه حل خواستنی دو طرف ختم شود داشته باشید • فضای خاصی برای بازی و شیطنت کودک در خانه مهیا کنید که مختص او باشد • رفتارهای مثبت و مورد قبولش را پاداش دهید تا تقویت شود.

خشم , عصبانیت , عدم کنترل خشم , درمان دارویی

من استاد دانشگاهم یه دختر بچه ۴ ساله دارم که خیلی لجبازی میکنه و پرخاشگره بعضی وقتها از کوره در میرم سر بچه داد میزنم و گاها تنبیه اش میکنم و بعدا از خودم بدم میاد که نمیتونم خودم رو کنترل کنم به نظر شما من نیاز به درمان دارویی دارم یا باید پیش روانشناس برم؟

2
0

آیا عدم توانایی کنترل خشم و عصبانیت نیاز به درمان دارویی دارد؟ خشم , عصبانیت , عدم کنترل خشم , درمان داروییبا عرض سلام و وقت بخیر. اینکه نیاز به درمان دارویی (نیز) باشد و یا اینکه با جلسات رواندرمانی کنترل بالاتری پیدا خواهید کرد؛ موضوعی است که در فرآیند درمان مشخص خواهد شد. همین که نسبت به صدمه ای که ناآگاه به کودک دلبند خود میزنید؛ بینش دارید و در جستجوی کمک برآمده اید؛ نشانه بسیار مثبتی است. برای کنترل تکانه تکنیکهایی با ماهیتهای متفاوتی وجود دارد؛ لیکن توجه داشته باشید که خشم به عنوان یک هیجان ثانویه معمولا پاسخی به ناکامی های پی در پی محیطی است که می بایست به عنوان علت زمینه ای آشکار و برطرف گردند. در کنار مراجعه به متخصص میتوانید جزوه بسیار کوتاه مدیریت خشم تالیف مرکز مشاوره جهاد دانشگاهی را نیز در لینک زیر مطالعه بفرمایید : https://moshaver.sharif.ir/moshaver/m.sharif/moshaver%20sharif%2026.pdf

0

آیا عدم توانایی کنترل خشم و عصبانیت نیاز به درمان دارویی دارد؟ خشم , عصبانیت , عدم کنترل خشم , درمان داروییابتدا بسیارمتاسفم که کودک 4 ساله را تنبیه می کنید. مشخص است نیازهای کودکتان نادیده گرفته شده است . مشکلات محیط کار و ترکیب آن با مسائل خانواده تاب و تحمل شما را کاهش داده است. فاکتورهای محیطی شما می بایست مورد بررسی قرار گیرد. کودک 4 ساله شما نیاز به گوش دادن دارد، دانشجوی شما نیست که با او بحث و جدل دارید . نیاز است روشهای تربیتی شما مورد بررسی قرار گیرد. Tranquilizers برای کنترل خشم استفاده میشوند که در اصل برای سایکوتیک ها هستند در ابتدا شما نیاز به جلسات رواندرمانی و مشاوره دارید. به روانشناس مراجعه کنید. چند راهنمایی که با یک کودک لجباز انجام دهید: • با آنها ارتباط برقرار کنید، مجبورشان نکنید • چندین گزینه برای انتخاب جلوی آنها بگذارید • خودتان درآن مواقع آرام باشید • به کودک احترام بگذارید • گفتگویی که به راه حل خواستنی دو طرف ختم شود داشته باشید • فضای خاصی برای بازی و شیطنت کودک در خانه مهیا کنید که مختص او باشد • رفتارهای مثبت و مورد قبولش را پاداش دهید تا تقویت شود

هوش مصنوعی دکترهَست : هوش مصنوعی گاهی میتواند درک کاملی نداشته باشد باید اولویت را نظر پزشک قرار دهید

بله، عدم توانایی در کنترل خشم و عصبانیت نشانه ای از اختلال رفتاری ممکن است باشد. درمان در این موارد معمولا شامل مشاوره روانشناختی و استفاده از داروهای تجویز شده توسط متخصصین می‌شود. مهم است که در ابتدا با متخصص روانشناسی مشورت کرده و سپس تصمیمی در خصوص نیاز به درمان دارویی یا روانشناسی اتخاذ کنید. در هر صورت، اهمیت مشاوره و پیگیری منظم با پزشک یا روانشناس از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.