چرا فرزندم افسرده است؟ باسلام،، باتوجه به شرح کوچکی که دادید،،،به نظر می رسد رابطه فرزندشماباوالدین، کم است.بسیارخوب است که خودشما برای دادن شرح حال وگرفتن راهنمایی لازم مراجعه کنید. اگر با دوستانش بسیارخوب است، به نظر میرسد بهترشدن رابطه شما واو کمک کننده است. درهرحال،ارزیابی وشرح حال کامل برای نظر ودرمان لازم است.. با عرض سلام و وقت بخیر و در تکمیل فرمایشات خانم دکتر. گاهی در زندگی تا حدودی به اهداف پیش بینی شده دست یافته ایم؛ اما باز هم احساس شادکامی و رضایت در ما جایگاه مشخصی ندارد!!! گاهی علایق و ویژگیهای شخصی را در انتخاب و تعقیب اهداف، مدنظر قرار نداده ایم. گاهی پروژه ای ارزشمند (کوتاه و بلند مدت) برای انگیزش روزانه خود تعریف نکرده ایم و صرفا اتوماتیک وار انجام وظیفه میکنیم. و گاهی روابط ما با افراد مهم ضعیف و یا مختل است. پیشنهاد میکنم وقت انحصاری برای افزایش گفتمان با فرزندتان در نظر بگیرید، در آن زمان در مقابل وسوسه نصیحت و ارائه راهکار مقاومت کنید و به مرور ایشان را برای یک ملاقات با روانشناس ترغیب کنید.. کاربر گرامی: با توجه به نوشته شما از آنجایی که فرزندتان رابطه رضایت بخش و صمیمی با دوستانش دارد ولی تلاشی برای بهبود شرایط عاطفی با والدینش انجام نمیدهد ،بنظر میرسد کم حرفی اش با شما ناشی از این هست که احساس صمیمیت مدتهاست بین شما کمرنگ شده او موضوعاتی در ذهن دارد که با افراد نزدیک زندگیش که والدینش می باشد درمیان نمی گذارد در اینجا دو موضوع مطرح هست اول اینکه ممکن است شما بعنوان والدین مهارت کافی برای ایجاد صمیمیت با او با توجه به سن 26 سالگی اش ندارید مهارتی مثل (درک کردن - ایجاد اعتماد -شنیدن او بدون قضاوت) موضوع دوم مربوط به این هست که اعضا خانواده برنامه و گفتگوی شاد و دلگرم کننده کمتر وجود دارد بنابراین ایشان ترجیح میدهد تمرکزش را بر روی رابطه عاطفی با دوستانش بگذارد . تاکید من این هست که برای جلوگیری از ادامه سردی رابطه و بهبود شرایط عاطفی شما و پدرش به همراه هم به روانشناس مراجعه بفرمایید و تغییرات را از خودتان شروع کنید مسلما در ادامه فرزند شما هم در جلسات حضور خواهند داشت.موفق باشید. کاربر گرامی: با توجه به نوشته شما از آنجایی که فرزندتان رابطه رضایت بخش و صمیمی با دوستانش دارد ولی تلاشی برای بهبود شرایط عاطفی با والدینش انجام نمیدهد ،بنظر میرسد کم حرفی اش با شما ناشی از این هست که احساس صمیمیت مدتهاست بین شما کمرنگ شده او موضوعاتی در ذهن دارد که با افراد نزدیک زندگیش که والدینش می باشد درمیان نمی گذارد در اینجا دو موضوع مطرح هست اول اینکه ممکن است شما بعنوان والدین مهارت کافی برای ایجاد صمیمیت با او با توجه به سن 26 سالگی اش ندارید مهارتی مثل (درک کردن - ایجاد اعتماد -شنیدن او بدون قضاوت) موضوع دوم مربوط به این هست که اعضا خانواده برنامه و گفتگوی شاد و دلگرم کننده کمتر وجود دارد بنابراین ایشان ترجیح میدهد تمرکزش را بر روی رابطه عاطفی با دوستانش بگذارد . تاکید من این هست که برای جلوگیری از ادامه سردی رابطه و بهبود شرایط عاطفی شما و پدرش به همراه هم به روانشناس مراجعه بفرمایید و تغییرات را از خودتان شروع کنید مسلما در ادامه فرزند شما هم در جلسات حضور خواهند داشت.موفق باشید. سلام به شما. در درجه اول باید مشخص شود که حس درونی خود ایشان چیست. آیا ایشان نیز حس غمگینی و بی حوصلگی دارد؟ در این صورت نیاز به بررسی دقیقتری است که البته با توجه به اینکه دارو مصرف می کند احتمالا در این خصوص بررسی و تشخیص صورت گرفته. اما نکته ای که باید در نظر داشت ازمان و عمق این مساله در فرزندتان است و بنظر می رسد این حالت در واقع بیش از آنکه بیماری افسردگی باشد، شخصیت افسرده و یا افسرده خویی باشد..

افسرده , پسری

سلام دکتر
من پسری دارم حدود ۲۶ ساله
از کودکی بنظرو کم حوصله میامد و رابطه خوبی با ما نداشت
اما با دوستانش بسیار خوب است.
دو سالی است که قرص سرتونین مصرف میکند.
در کنار ما بسیار کم حرف و تودار هست.
من بیشتر از این رنج میبرم که او را اغلب در فکر میبینم
او الان در زندگی شرایط بدی ندارد.دانشجوی ارشد علم و صنعت است.
اما باز هم با وجودی که به خواسته اش رسیده غمگین و افسرده بنظر میاید؟

------
لطفا در این خصوص راهنمایی بفرمایید.
سپاس

5
0

چرا فرزندم افسرده است؟ افسرده , پسریباسلام،، باتوجه به شرح کوچکی که دادید،،،به نظر می رسد رابطه فرزندشماباوالدین، کم است.بسیارخوب است که خودشما برای دادن شرح حال وگرفتن راهنمایی لازم مراجعه کنید. اگر با دوستانش بسیارخوب است، به نظر میرسد بهترشدن رابطه شما واو کمک کننده است. درهرحال،ارزیابی وشرح حال کامل برای نظر ودرمان لازم است.

0

چرا فرزندم افسرده است؟ افسرده , پسریبا عرض سلام و وقت بخیر و در تکمیل فرمایشات خانم دکتر. گاهی در زندگی تا حدودی به اهداف پیش بینی شده دست یافته ایم؛ اما باز هم احساس شادکامی و رضایت در ما جایگاه مشخصی ندارد!!! گاهی علایق و ویژگیهای شخصی را در انتخاب و تعقیب اهداف، مدنظر قرار نداده ایم. گاهی پروژه ای ارزشمند (کوتاه و بلند مدت) برای انگیزش روزانه خود تعریف نکرده ایم و صرفا اتوماتیک وار انجام وظیفه میکنیم. و گاهی روابط ما با افراد مهم ضعیف و یا مختل است. پیشنهاد میکنم وقت انحصاری برای افزایش گفتمان با فرزندتان در نظر بگیرید، در آن زمان در مقابل وسوسه نصیحت و ارائه راهکار مقاومت کنید و به مرور ایشان را برای یک ملاقات با روانشناس ترغیب کنید.

0

چرا فرزندم افسرده است؟ افسرده , پسریکاربر گرامی: با توجه به نوشته شما از آنجایی که فرزندتان رابطه رضایت بخش و صمیمی با دوستانش دارد ولی تلاشی برای بهبود شرایط عاطفی با والدینش انجام نمیدهد ،بنظر میرسد کم حرفی اش با شما ناشی از این هست که احساس صمیمیت مدتهاست بین شما کمرنگ شده او موضوعاتی در ذهن دارد که با افراد نزدیک زندگیش که والدینش می باشد درمیان نمی گذارد در اینجا دو موضوع مطرح هست اول اینکه ممکن است شما بعنوان والدین مهارت کافی برای ایجاد صمیمیت با او با توجه به سن 26 سالگی اش ندارید مهارتی مثل (درک کردن - ایجاد اعتماد -شنیدن او بدون قضاوت) موضوع دوم مربوط به این هست که اعضا خانواده برنامه و گفتگوی شاد و دلگرم کننده کمتر وجود دارد بنابراین ایشان ترجیح میدهد تمرکزش را بر روی رابطه عاطفی با دوستانش بگذارد . تاکید من این هست که برای جلوگیری از ادامه سردی رابطه و بهبود شرایط عاطفی شما و پدرش به همراه هم به روانشناس مراجعه بفرمایید و تغییرات را از خودتان شروع کنید مسلما در ادامه فرزند شما هم در جلسات حضور خواهند داشت.موفق باشید

0

چرا فرزندم افسرده است؟ افسرده , پسریکاربر گرامی: با توجه به نوشته شما از آنجایی که فرزندتان رابطه رضایت بخش و صمیمی با دوستانش دارد ولی تلاشی برای بهبود شرایط عاطفی با والدینش انجام نمیدهد ،بنظر میرسد کم حرفی اش با شما ناشی از این هست که احساس صمیمیت مدتهاست بین شما کمرنگ شده او موضوعاتی در ذهن دارد که با افراد نزدیک زندگیش که والدینش می باشد درمیان نمی گذارد در اینجا دو موضوع مطرح هست اول اینکه ممکن است شما بعنوان والدین مهارت کافی برای ایجاد صمیمیت با او با توجه به سن 26 سالگی اش ندارید مهارتی مثل (درک کردن - ایجاد اعتماد -شنیدن او بدون قضاوت) موضوع دوم مربوط به این هست که اعضا خانواده برنامه و گفتگوی شاد و دلگرم کننده کمتر وجود دارد بنابراین ایشان ترجیح میدهد تمرکزش را بر روی رابطه عاطفی با دوستانش بگذارد . تاکید من این هست که برای جلوگیری از ادامه سردی رابطه و بهبود شرایط عاطفی شما و پدرش به همراه هم به روانشناس مراجعه بفرمایید و تغییرات را از خودتان شروع کنید مسلما در ادامه فرزند شما هم در جلسات حضور خواهند داشت.موفق باشید

0

چرا فرزندم افسرده است؟ افسرده , پسریسلام به شما. در درجه اول باید مشخص شود که حس درونی خود ایشان چیست. آیا ایشان نیز حس غمگینی و بی حوصلگی دارد؟ در این صورت نیاز به بررسی دقیقتری است که البته با توجه به اینکه دارو مصرف می کند احتمالا در این خصوص بررسی و تشخیص صورت گرفته. اما نکته ای که باید در نظر داشت ازمان و عمق این مساله در فرزندتان است و بنظر می رسد این حالت در واقع بیش از آنکه بیماری افسردگی باشد، شخصیت افسرده و یا افسرده خویی باشد.