روانشناسان محترم لطفا کمکم کنید؟ سلام و عرض ادب. نگرانی شما مادر بزرگوار قابل درک است. اما همان طور که خودتان هم با هوشمندی اشاره کردید مشکل اصلی در توجه طلبی افراطی شماست و نه کودکی که قرار است بدنیا بیاید و قاعدتا برای سالهای اول به محبت بی قید و شرط زیادی هم نیاز دارد. سعی کنید متمرکز باشید بر مواردی که در کنترل شماست مثل اینکه با خلاقیت روزهای خوش با همسر را بیشتر و بیشتر کنید؛ بخشی از عشق را از فرزند دلبندتان تامین کنید؛ بخشی را از دوستان صمیمی و بخشی هم از فعالیتهای هدفمند مانند یادگیری های غیرآکادمیک و غیره. به این شکل تولد کودک به جای چالش تبدیل به یک فرصت میشود. کتاب زندگی خود را چگونه بیافرینید یانگ و ازدواج بدون شکست گلاسر را به دقت مطالعه بفرمایید. دکتر سبحان پورنیکدست روانشناس و عضو هیات علمی دانشگاه. سلام به شما. بهتر است به پیشگویی راجع به آینده نپردازید. رابطه شما و همسرتان باید تقویت و تحکیم شود و حساسیت بیش از حد شما نیز جای بررسی دارد و نیازمند اصلاح است. با توجه به شخصیت وابسته خودتان شاید پیشگویی حتی برعکس شود و خودتان به کودک وابسته شده و از همسرتان دور شوید. لذا می بایست ریشه های این مساله را از خیلی مدت پیش مشخص کرده و شروع به تغییر و تحول می دادید هنوز هم دیر نشده زیرا این مساله را اگر درمان نکنید با نحوه تربیت به کودک خودتان هم انتقال خواهید داد . گاهی حمایت افراطی والدین در کودکی این مساله را ایجاد می کند و یا مسائل دیگر. بدون شک اضطراب هم دارید. با توجه به ریشه تحولی این مساله نیاز به چندین جلسه مراجعه به یک روانشناس دارید..

کنید , تودوران

سلام.من الان تودوران بارداری بسر میبرم وترسم ازینه که باتوجه به علاقه شدیدی که همسرم به بچه داره بعد بدنیا اومدن فرزندم رابطه بین من وشوهرم چطورمیشه چون من فوقالعاده حساسم وطاقت بی توجهی ندارم.خودم واقعا عاشق بچه هستم ولی عاشق همسرمم هستم و میگم هرکدوم جای خودش امابا شناختی که ازهمسرم دارم میدونم به این نقطه میرسم.حسادت نمیکنم ولی طاقت کم توجهی ازطرف همسرمو ندارم چون خودم واقعا دوسش دارم وبهش وابستم راهنمایی کنیدلطفاشرایط مراجعه به مشاور ندارم اصلاچون بایدبرم یه شهردیگه اینجاپزشک روانشناس نداره

3
0

روانشناسان محترم لطفا کمکم کنید؟ کنید , تودورانسلام و عرض ادب. نگرانی شما مادر بزرگوار قابل درک است. اما همان طور که خودتان هم با هوشمندی اشاره کردید مشکل اصلی در توجه طلبی افراطی شماست و نه کودکی که قرار است بدنیا بیاید و قاعدتا برای سالهای اول به محبت بی قید و شرط زیادی هم نیاز دارد. سعی کنید متمرکز باشید بر مواردی که در کنترل شماست مثل اینکه با خلاقیت روزهای خوش با همسر را بیشتر و بیشتر کنید؛ بخشی از عشق را از فرزند دلبندتان تامین کنید؛ بخشی را از دوستان صمیمی و بخشی هم از فعالیتهای هدفمند مانند یادگیری های غیرآکادمیک و غیره. به این شکل تولد کودک به جای چالش تبدیل به یک فرصت میشود. کتاب زندگی خود را چگونه بیافرینید یانگ و ازدواج بدون شکست گلاسر را به دقت مطالعه بفرمایید. دکتر سبحان پورنیکدست روانشناس و عضو هیات علمی دانشگاه

0

روانشناسان محترم لطفا کمکم کنید؟ کنید , تودورانسلام به شما. بهتر است به پیشگویی راجع به آینده نپردازید. رابطه شما و همسرتان باید تقویت و تحکیم شود و حساسیت بیش از حد شما نیز جای بررسی دارد و نیازمند اصلاح است

0

روانشناسان محترم لطفا کمکم کنید؟ کنید , تودورانبا توجه به شخصیت وابسته خودتان شاید پیشگویی حتی برعکس شود و خودتان به کودک وابسته شده و از همسرتان دور شوید. لذا می بایست ریشه های این مساله را از خیلی مدت پیش مشخص کرده و شروع به تغییر و تحول می دادید هنوز هم دیر نشده زیرا این مساله را اگر درمان نکنید با نحوه تربیت به کودک خودتان هم انتقال خواهید داد . گاهی حمایت افراطی والدین در کودکی این مساله را ایجاد می کند و یا مسائل دیگر. بدون شک اضطراب هم دارید. با توجه به ریشه تحولی این مساله نیاز به چندین جلسه مراجعه به یک روانشناس دارید.