این دیدگاه نسبت به زندگی درست است؟

سلام. من فرزند کنکوری دارم. اصلا دلم نمیخواد بره دانشگاه شهر دیگه و بره خوابگاه. شهر خودمون هم دانشگاه خوب نداره. درسش خیلی خوبه و احتمالا شهرای بزرگ قبول شه. خودش اصلا قبول نمیکنه و میگه هر جا قبول شم میرم. میترسم از اینکه بره شهر دیگه اخلاقش عوض شه یا اتفاقی بیفته. از جو و شرایط دانشگاه و خوابگاه میترسم. آیا مشکل از منه؟ یا واقعا شرایط دانشگاه و خوابگاه خیلی افتضاحه؟

0

سلام. اگر شما تا این سن از فرزندتون راهکار های تربیتی مناسب رو بهش آموزش دادین مطمئنا در معرض خیلی مواردی که بر سر راهش قرار میگیرند نخواهد بود و راهش رو میشناسه. ضمن اینکه اگر اجازه تحصیل بهش ندید در ادامه زندگیش ظلم بزرگی بهش کردید که نه شما و نه ایشون نمیتونن ببخشن.

دکتر فروغ الزمان جباری

متخصص زنان و زایمان ، نازایی

-1

شما باید بچه ها رو برای رفتن تربیت کنید، بچه ها که نمی توانند کنار شما بمونم و بزرگ نشن، اگر خوب تربیت بشن و قدرت تشخیص بد و خوب رو داشته باشند و از اون مهمتر شما رو به عنوان دوست بپذیرند و مشکلات شون رو بدون ترس با شما مطرح کنند و راهنمایی بخوان، مشکلی پیش نمیاد اگر از تربیت خودتون مطمئن هستید جلوی رشد بچه رو نگیرید

دکتر فهیمه شاهمیری

متخصص کودکان و نوزادان

0

با سلام تا زمانی که فرزندتان تحت حمایت شدید شما باشند فرصت یادگیری و مستقل شدن نخواهند داشت. قبل از هر کاری در مورد نگرانی های خودتان به روانشناس مراجعه نمایید.

دکتر مژگان جعفری

متخصص روانشناسی تربیتی

0

با سلام آگاهی و آموزش و نوع ارتباط والدین طی سال های اخیر میتونه راهنمای فرزند شما باشه شما نمیتونید فرزند خود را از ترس زمین خوردن از راه رفتن منع کنید.

سمیه حیدری

روانشناس و مشاور خانواده

0

سلام تا زمانی که شما این افکار وترس ها رو درمورد فرزندتون دارید هیچوقت بند ناف روانی بین شما بریده نمیشه وشما سلام سد راه استقلال و موفقیت فرزندتون میشد.

ملکه عباس پور

روانشناس بالینیخانواده درمانگر . زوج . فردی و نوجوان

0

با سلام و نور. مادامی که از شخصیت و واکسینه بودن فرزندتان در برابر انتخاب ها و خطرات اطمینان دارید هیچ مشکلی در آینده نخواهد داشت. وگرنه در چند سال آینده او از شما جدا خواهد شد و برای خود زندگی تشکیل خواهد داد و این کارهای شما او را وابسته و ضعیف خواهد کرد

محسن نقی زاده

روانشناس بالینیدانش آموخته ICEEFT کانادا

0

اول اینکه اگرفرزندتون درست تربیت کردیدازچی میترسید دوما شماحق نداریدبرای زندگی وآینده یک انسان دیگرتصمیم بگیرید.واینکه تاکی میخواید این بندعاطفی نگه داریدورهانکنید؟؟!!!!

مریم ورامش

روانشناس و مشاور

0

سلام اینکه نگران هستید قاعدتا طبیعیه و در شرایطی که فرزندان به هر دلیلی مثل ادامه تحصیل، سربازی یا مهاجرت از والدین دور میشن دغدغه خانواده ها بیشتر خواهد بود. اما ما موظف هستیم در مورد شناسایی علائم خطر در یک شهر ناآشنا، دوستان و همکلاسیهای ناآشنا و محیطی ناآشنا با فرزند مون صحبت کنیم و اون را آگاه کنیم، ضمن اینکه بهش بگیم همیشه مورد اعتماد هست و هر اتفاقی بیفته ما همیشه کنارش خواهیم بود، بنابراین هر آنچه ممکنه اونجا آزارش بده یا مشکل ساز بشه با ما درمیون بگذاره. به این ترتیب هم در مورد احساسات تون با فرزندتون صحبت کردید هم اون را از علائم خطر در محیطی ناآشنا آگاه کردید

فرزانه حکم آبادی

روانشناس و مشاور

0

سلام فرزندان ما این حق رو دارند که زندگی رو تجربه کنند و از یه جایی این اعتماد به نفس رو بدست بیارند که میتونند به طورمستقل باشند اگر شما طی 18 سال زندگی به لحاظ تربیتی و آماده سازی فرزندتون برای ورود به جامعه کوتاهی نکرده باشید و ایشون رو آماده پریدن کردید نباید اینقدر ناراحت این مساله باشید که قراره چه اتفاقهایی بیفته چه بسا که راه دور خیلی وقتها بسیاری از وابستگی های بیمارگونه رو از فرزندانمون دور می کنه و حس استقلال باعث وظیفه شناسی و احساس مسئولیت رو در فرد ایجاد می کنه، اگر افکار آسیب و ترس زیادی رو دارید باید خودتنحتما به یک روانشناس مراجعه داشته باشید نه اینکه از روی ترس از دست دادن جلوی رشد فرزندتون رو بگیرید چه بسا این مسائلی که شما ازش میترسید توی شهرخودتون هم احتمال اش زیاده

شهرزاد پورآزاد

روانشناس و مشاوررواندرمانگر ، زوج درمانگر ، مشاور پیش...

0

سلام و احترام، شما در مورد موضوعی نگران هستید که هنوز اتفاق نیفتاده اگه در موارد مشابه هم همین طور هستید و نگرانی و دلشوره، تپش قلب و . دارید برای درمان اضطراب اقدام کنید ، در مورد پسرتون هم هر وقت به مرحله ی انتخاب رسیدین وارد مذاکره بشین و هر کسی دلیل های خودش ، خوبی ها و بدی های ، مشکلات و نگرانی های خودش رو عنوان کنه تا در نهایت دیدگاه همدیگه رو در مورد موضوع درک کنید و بتونین در نهایت تصمیم مناسبی بگیرین مراجعه به یک مشاور هم کمک کننده خواهد بود

نجمه فراشیانی

روانشناس و مشاورخانواده

0

سلام خدمت شما دوست عزیز دغدغههای شما کاملا قابل درک است. به عنوان والدین، طبیعی است که نگران آینده و امنیت فرزندتان باشید، بهخصوص وقتی قرار است در محیط جدیدی مانند دانشگاه و خوابگاه قرار بگیرند. اما مهم است که به یاد داشته باشید، رشد و توسعه شخصیتی فرزندتان نیز اهمیت دارد و تجربههای جدید میتوانند بخش مهمی از این فرآیند باشند. نگرانیهای شما: احساسات شما نشاندهنده دلسوزی و علاقهمندی شما به فرزندتان است. اما مهم است که این نگرانیها مانع از استقلال و رشد او نشوند. استقلال فرزندتان: اگر فرزندتان تصمیم دارد به شهر دیگری برود و در خوابگاه زندگی کند، این میتواند فرصتی برای او باشد تا مهارتهای زندگی و استقلال خود را توسعه دهد. شرایط دانشگاه و خوابگاه: در حالی که هر محیطی میتواند چالشهای خاص خود را داشته باشد، بسیاری از دانشگاهها و خوابگاهها تلاش میکنند تا محیطی امن و حمایتکننده برای دانشجویان فراهم کنند. این مهم است که با فرزندتان در مورد نحوه مدیریت موقعیتهای جدید و چالشها صحبت کنید. گفتگو با فرزندتان: شاید مفید باشد که با فرزندتان در مورد نگرانیهایتان به صورت باز و صادقانه صحبت کنید. این میتواند به او کمک کند تا درک بهتری از دیدگاه شما داشته باشد و همچنین میتوانید با هم برنامهریزی کنید تا اطمینان حاصل کنید که او برای مواجهه با چالشهای پیش رو آماده است. پشتیبانی و اعتماد: نشان دادن حمایت و اعتماد به فرزندتان میتواند به او قدرت و اعتماد به نفس بدهد تا با موفقیت در محیط جدید خود پیشرفت کند. در نهایت، اینکه آیا مشکل از شماست یا خیر، سوالی است که پاسخ آن به شرایط خاص شما بستگی دارد. اما به طور کلی، نگرانی در مورد فرزندتان نشاندهنده مراقبت و علاقه شماست. اگر احساس میکنید که نیاز به صحبت با یک متخصص دارید، مشاوره با یک روانشناس میتواند به شما کمک کند تا احساسات خود را مدیریت کنید و بهترین راه حل را برای خود و فرزندتان پیدا کنید.

دکتر مهدی قاسمی

متخصص اعصاب و روان - روانپزشک و روانکاو