در مقابل بی توجهی ها و بی تفاوتی ها می گذرم آیا من مشکل دارم ؟ با سلام زندگی زناشویی محل تعامل بین زن و مرد است که در ان زوجین با توجه به نقش جنسیتی که هر کدام باید ایفا کنند و به آن ا توجه به شرایطی که دارن وفادار باشند باید احترام متقابل هم رعایت شود. همسرداری نیز مانند تمام موارد زندگی نیاز به آموزش و شناخت دارد شناخت از ویژگی های مختص هر کدام و شیوه رفتار با یکدیگر . پیشنهاد می شود با یک روان شناس و مشاوره خانواده ملاقاتی داشته باشید و از ایشان بخواهی تا به شما در این زمینه کمک کند.. با سلام و وقت بخیر و در تکیمل فرمایشات همکار محترم... قبل از هر چیز توجه داشته باشید که در اکثریت موارد اختلافی؛ هیچ یک از زوجین دچار اختلال جدی روانشناختی نیستند؛ اختلافات زمانی حل نمی شوند که تصور کنیم که تمام مشکلات ناشی از برخورد ناسازگار یکی از زوجین شکل گرفته و یا تداوم یافته است... رفتارها بر مبنای موقعیتها شکل میگیرند؛ البته عوامل سرشتی هم بسیار تاثیرگذارند اما با نگاه ذاتی و برچسبی به خود یا همسرتان یعنی خود را برای هر گونه تغییری ناتوان نشان می دهیم (من اینطوریم یا همسرم همیشه همین طور بوده)!!! در کنار بهره گیری از متخصص مربوطه، میتوانید کتاب جامع مهارتهای زناشویی (نوشته مک کی، ترجمه رحیمی از نشر ارجمند) را به عنوان منبع خودیاری مطالعه بفرمایید.... زمانیکه تحقیر وارد خانه می شد، زندگی بد و بدتر می شود. دلیل آن هم این است که سومین عامل مخرب، یعنی حالت تدافعی به دنبال تحقیر وارد می شود. وقتی هر یک از زوج ها رفتار اهانتآمیز داشته باشد، طرف مقابل با حالت تدافعی جواب میدهد، که این خود، اوضاع را بدتر میکرد. اینجاست که هر دو حس میکنند به دست دیگری قربانی شدهاند و هیچیک از آن دو مسئولیت قبول نمیکند تا اوضاع را درست کند. در نتیجه هر دوی آنها خود را بیگناه میدانند. خیلی راحت میشود فهمید چرا این اتفاق رخ می دهد. اگر شما را با توهین بمباران کنند، طبیعیترین حالت آن است که در برابر حملات، حالت دفاعی به خود بگیرید: «مرا تنها بگذار. از من چه میخواهی؟ من هیچ کار اشتباهی انجام ندادهام.» این یک عکسالعمل طبیعی است، درست مثل وقتی که در نزدیکتان یک صدای بلند میشنوید یا دست کسی نزدیک صورت شما میشود. حقیقت این است که حالت تدافعی یک واکنش قابل درک در برابر امکان موردحمله قرار گرفتن است. «قربانی» اصلا اشتباه نمیکند که حالت تدافعی به خود میگیرد. اما جملههای تدافعی و فکری آنها به یکدیگر باعث افزایش مشاجره و نزاع میشود، نه حل مشکل. اگر شما حالت تدافعی بگیرید (حتی وقتی حس میکنید واقعا کارتان درست است) یک مشکل دیگر به زندگیتان اضافه میکنید. گاهی افراد از حالت تدافعی خود آگاهی ندارند، بهویژه وقتی که همسرشان تلاش میکند با آنها ارتباط برقرار کند. بازیکردن نقش قربانی معصوم به اشکال گوناگون صورت میپذیرد و نیاز به هوش و زیرکی بیشتری دارد. اگرچه حالت تدافعی پاسخ طبیعی در برابر تحقیر است، افرادی هستند که به این وضعیت با انتقاد متقابل پاسخ میدهند، یا آنها هم شکایت میکنند اما بدون اثر. اگر شما و همسرتان اغلب رفتار تدافعی میگیرید، سومین عامل مخرب وارد زندگیتان شده است. بهخاطر داشته باشید که اگرچه حالت تدافعی را بهوضوح میتوان دید، اما در اصل تلاشی است برای محافظت از خود و دور کردن حمله انجامشده. این اصلا بدان معنا نیست که شما و همسرتان انسانهای بدی هستید یا قصد دارید آگاهانه رابطهتان را خراب کنید. پس از آشنایی با علائم حالت تدافعی در شکلهای مختلف، شما میتوانید آنها را تشخیص دهید و بفهمید چه زمانی در بحثها و مشاجراتتان حالت تدافعی دارید. اگر همسر شما شکایت کند که خانه همیشه کثیف است، شما پاسخ خواهید داد که مشکل از شما نیست، زیرا شما نمیتوانید همه کارها را انجام دهید. اگر همسرتان بر سر شما فریاد بزند که چرا لباسهایش را نشستید شما هم در پاسخ فریاد میزنید من هیچوقت تعهد ندادهام این کار را انجام دهم. اگر همسرتان به شما بگوید در مهمانی با حرفهایی که زدید، احساساتش را جریحهدار کردهاید، شما پاسخ خواهید داد که چیز بدی نگفتهاید.. درود بر شما... سوالم از شما این است... نادیده گرفتن برای شما مشکلی ایجاد کرده است؟ بنظر می رسد جواب مثبت است و پیشنهاد می کنم به درمانگر مراجعه بفرمائید. وجود نارضایتی ،ناخوشنودی ،نشاندهنده وجود یک مشکل است . توجه داشته باشید که قهر کردن با همسرتان نشاندهنده عدم تحمل و پایین امدن ظرفیت روانی شما است. با توجه به اینکه قدم مهم در سلامت روان این است که خودتان را دوست بدارید، یعنی بخود شفقت داشته باشید می باشد ، بفرمایید برای مهربانی با خودتان چه کاری انجام می دهید؟ شاد باشید. سلام به شما. این مساله به معنای مشکل روانی نیست. بلکه به معنای ضعف در مهارت های ارتباطی زناشویی است. قهر کردن رفتاری نابالغ است که به حل کردن مشکل کمکی نمی کند. از طرف دیگر نحوه تذکر دادن شما نیز احتمالا همراه با قضاوت است که در این حالت باعث گارد شدن طرف مقابل می شود و باز نتیجه ش همین است که می بینید. بهترین رفتار در اینگونه موارد که از کاری ناراحت می شوید این است که حسی که پیدا کرده اید را به دور از هر گونه قضاوت به همسرتان بیان نمایید و علت بروز این حس را بگویید و بخواهید که تلاش کند این حس در شما ایجاد نشود..