هیپوکسی مغزی بیش از دوماه کما با سطح هوشیاری تقریبا 7 را چه کنم؟ با سلام و احترام.بیماریهای زمینه ای قبلی سن بالا و احیای قلبی عروقی وضعیت الان بیمار و بقول شم تجمع مایع بیشتر مدارا کردن و زمان میخواد کاهش مایع ممکن هست کمک کننده باشه ولی با این شرح حال سخت هست که علت علایم رو به تجمع مایع ربط داد یک بررسی کامل تر توسط یک همکار مجرب میتون تا حدی شما رو از بلاتکلیفی نجات بده.

مغزی , کما , هیپوکسی

بیمار که به دلیل مسمومیت مواد مخدر سی پی آر شده و مدت زمان سی پی آر طولانی شده والان بیش ازدوماه هست که در کماست. با سطح هوشیاری تقریبا ۷. که این وضیت دو ماه هست که پایداره. حرکات دست و پا وچشم دارد. چشم باز میکند درد آمپول و پیچش شکم را میفهمد. طبق ام آر آی مغزی در مغز آب جمع شده و مغزش کمی کوچک شده. آیا بیمار با سن ۷۰ سال به زندگی عادی و هوشیاری برمیگردد؟ آیا آب جمع شده در مغز با شرایط کنونی بیمار از نخاع قابل کشیدن هست؟ با کشیدن آب جمع شده بهبودی خواهد داشت؟ لطفا دیگر متخصصان هم نظر دهند.

1
0

هیپوکسی مغزی بیش از دوماه کما با سطح هوشیاری تقریبا 7 را چه کنم؟ مغزی , کما , هیپوکسیبا سلام و احترام.بیماریهای زمینه ای قبلی سن بالا و احیای قلبی عروقی وضعیت الان بیمار و بقول شم تجمع مایع بیشتر مدارا کردن و زمان میخواد کاهش مایع ممکن هست کمک کننده باشه ولی با این شرح حال سخت هست که علت علایم رو به تجمع مایع ربط داد یک بررسی کامل تر توسط یک همکار مجرب میتون تا حدی شما رو از بلاتکلیفی نجات بده

هوش مصنوعی دکترهَست : هوش مصنوعی گاهی میتواند درک کاملی نداشته باشد باید اولویت را نظر پزشک قرار دهید

هیپوکسی مغزی که ناشی از مسمومیت دارویی و اقدامات احیای قلبی-ریوی (CPR) طولانی مدت است، می‌تواند منجر به آسیب دائمی مغز شود. در مورد بیماری که بیش از دو ماه در کما به سر می‌برد و سطح هوشیاری او حدود 7 است، وضعیت بسیار حاد است. بسته به میزان آسیب مغزی و وجود شرایطی مانند تجمع آب در مغز (هیدروسفالی)، پیش‌آگهی می‌تواند متفاوت باشد. برای درمان تجمع آب در مغز، ممکن است نیاز به اقداماتی مانند درناژ (کشیدن آب) از طریق جراحی یا استفاده از شانت مغزی باشد. این روش می‌تواند به کاهش فشار داخل جمجمه‌ای کمک کرده و وضعیت بیمار را تا حدی بهبود ببخشد. با این حال، بازگشت کامل به هوشیاری و زندگی عادی بستگی به میزان و سرعت درمان آسیب مغزی دارد و اغلب غیرقابل پیش‌بینی است. استفاده از توان‌بخشی فعال، شامل فیزیوتراپی و کاردرمانی، برای به دست آوردن حداکثر میزان استقلال ممکن و کاهش عوارض ناشی از بستری طولانی مدت ضروری است. همچنین، مشورت با تیمی از متخصصان عصب‌شناسی، جراحی مغز و اعصاب و توان‌بخشی برای ارزیابی دقیق وضعیت بیمار و تعیین بهترین روش درمانی توصیه می‌شود.